വെള്ളപ്പൂക്കള്‍

ആഗ്രഹങ്ങളെ കുഴിച്ചു മൂടിയ സന്ധ്യയില്‍ ഒരു നിമിഷം അവനാ ശവക്കുഴി നോക്കി നിന്നു. 

ഉറവ വറ്റിയ കണ്ണിലെ അവസാന തുള്ളി കണ്ണു നീരും ഉതിര്‍ന്നു വീണു.

മണ്ണതു വിഴുങ്ങാന്‍ പ്രയാസപ്പെട്ടു. അവനതു മറക്കാനും. 

അടര്‍ന്നു വീണ കണ്ണുനീരിന്‍റെ ഉപ്പുരസമാണോ വേദനയോടെ ചെയ്ത ത്യാഗമാണോ വളമായത് എന്നറിയില്ല

മൂന്നാം നാള്‍ അവിടെ കിളിര്‍ത്ത ചെടിയില്‍ വിരിഞ്ഞത് സമാധാനത്തിന്‍റെ വെള്ളപ്പൂക്കളായിരുന്നു.

കൊഴിയും തോറും വിരിയുന്ന, സുഗന്ധം പരത്തുന്ന വെള്ളപ്പൂക്കള്‍...